Był rok 1819. Europa zaczęła odradzać się po koszmarach wojen napoleońskich, potrzebując spokoju i stabilizacji. Tu w Galicji miało to wymiar szczególny gdyż z „uprawnienia Głównego Nadzoru Szkół Początkujących” zaczęły powstawać nowe szkoły. Jedną z nich była założona 21 XI 1819 roku szkoła w Bolechowicach.
W prowadzonej od 1883 roku kronice szkoły odnotowano, że na mocy orzeczenia Cesarsko-Królewskiej Rady Szkolnej Krajowej z dnia 2 maja 1874 przeszła ona na „etat szkolny jako szkoła ludowa etatowa o dwóch oddziałach z nauką półdzienną o jednym nauczycielu’’.
Tym nauczycielem, który przez 37 lat niósł kaganek oświaty dzieciom ze wsi Bolechowice, Ujazd, Karniowice i Zelków był Leonard Wilimek. Również dzięki jego staraniom szkoła, która od 1857 była drewnianym budynkiem, została w przeciągu 3 lat zamieniona w budynek murowany.
Ówczesna szkoła bardzo różniła się od obecnej nie tylko sposobem nauczania, ale również przedmiotami np.
- w zakresie języka polskiego uczono czytania, wyrażania się ustnego i pisemnego, gramatyki i pisowni,
- rachunków – z pamięci, za pomocą liczydła,
- realiów – przy pomocy okazów i doświadczeń, a geografii na podstawie kartografii,
- kaligrafii,
- rysunków i geometrii,
- gimnastyki szwedzkiej,
- religii,
- śpiewu pieśni kościelnych i świeckich,
- pszczelarstwa, ogrodnictwa, sadownictwa,
- robót ręcznych kobiecych
Warto przypomnieć, iż w tym czasie jedynie w Galicji można było swobodnie uczyć się i nauczać w języku polskim, podczas gdy na reszcie ziem polskich, obowiązywała daleko idąca rusyfikacja i germanizacja.
W latach 1874-1875 w murach naszej szkoły uczyło się aż 161 uczniów. Fakt ten spowodował, iż Wysoka Cesarsko-Królewska Rada Krajowa od dnia 9 I 1892 roku postanowiła przekształcić szkołę na „dwuklasową o dwóch nauczycielach”.
Dnia 23 kwietnia 1896 roku odbyła się ceremonia poświęcenia sztandaru szkolnego „sprawionego za staraniem kierowniczki szkoły z funduszu żelaznego na kwotę 35 złotych.”
W wieku XX-tym nastąpił dalszy rozwój naszej szkoły i tak w kolejnych latach:
- w 1908 budynek szkoły został przykryty dachówką,
- w 1909 wprowadzono naukę dla szkół 4-klasowych,
- w 1910 dobudowano piętro wraz z dwoma salami lekcyjnymi i kancelarią,
- w 1920 szkoła jest już 5-klasową, by w 1926 roku obniżyć jej stopień organizacyjny do szkoły 3-klasowej.
Ważnym wydarzeniem w dziejach naszej szkoły było obdarowanie jej w 1932 roku popiersiem patrona ks. Józefa Poniatowskiego.
Rok szkolny 1936/1937 rozpoczął się z nowoczesnym jak na owe czasy środkiem dydaktycznym – radiem.
W lata wojenne szkoła prowadziła nadal działalność pedagogiczną, aż do kwietnia 1944 roku gdy Niemcy zajęli placówkę organizując w niej fabrykę powrozów. 26 stycznia 1945 roku grono pedagogiczne zastało budynek szkolny w stanie ruiny, bez okien, drzwi, pieców. Z całego wyposażenia placówki pozostały tylko dwie mapy i globus. Zaginął niestety ukryty na strychu sztandar szkolny.
Czasy powojenne przyniosły zmiany. W 1961 roku została powołana do życia Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Zwiększająca się ilość uczących się tutaj dzieci wymusiła rozbudowę budynku. Staraniem rodziców, grona pedagogicznego i władz rozpoczęto w 1973 roku remont kapitalny. Prace trwały z przerwami 11 lat i przyniosły zwiększenie ilości sal lekcyjnych oraz podłączenie do szkoły mediów.
Kolejny krok poczyniono 18 IX 1998 roku kładąc kamień węgielny pod budowę nowego skrzydła szkoły. Staraniem władz gminy – w ciągu zaledwie dwóch lat – powstał nowy kompleks dydaktyczny, który pomieścił obok nowych sal lekcyjnych, długo wyczekiwaną salę gimnastyczną oraz pomieszczenia dla Ochotniczej Straży Pożarnej i władz wsi.
W 2000 roku świętowaliśmy Małopolską Inaugurację Roku Szkolnego 2000/2001 połączoną z oddaniem nowego skrzydła szkoły. W grudniu 2010 roku rozpoczęto dobudowę kolejnego skrzydła szkoły, która dzięki zaangażowaniu rodziców, Dyrekcji i władz gminy stale rośnie.
Obchodząc 130-lecie istnienia naszej placówki oddajemy cześć i szacunek nauczycielom oraz tym, którzy w jej mury wnieśli śmiech i radość, swoje sukcesy i porażki – uczniom Szkoły Podstawowej w Bolechowicach.